پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سروش و تا حدی مجتهد شبستری، ماهیت وحی را به شهود سطح بالا تقلیل داده و معتقدند که وحی نازل حضرت محمد (ص)، امری بشری بوده و ماهیت شهود سطح بالا داشته و بنوعی تفکر به کلام آمده خود محمد (ص) در قالب انواع موقعیت‌های آشکار ساز شهود نظیر رویای صادقه، تصویر بینی شهودی در بیداری، نشانه یابی شهوذی و همانند آنهاست. در حالی که محسن کدیور بیان می‌دارد که شهود ماهیتی خواستنی داشته و نوعی نیاز به تصویری بینی از واقعیات آینده از طرف خود شخص است، در حالی که وحی ماهیت تکلیفی داشته و از جالب منبعی فرا مادی با رویکردی ماموریتی (برای ابلاغ) به پیامبر فرو فرستاده می‌شود. نکته جالب اینکه، رسانه‌های داخلی بجای تبیین و شفاف سازی موضوع و بدلیل کم اطلاعی در خصوص ماهیت وحی و شهود و تشابهات و افتراقات آنها، مسئله را به دعوای محسن کدیور با سروش و مجتهد شبستری، تغییر صورت داده اند.

متن زیر بدلیل نگاه نسبتا مناسب به شهود برای بازنشر انتخاب شده است. اما نویسنده نتوانسته مفهوم شهود را برساند. بر این قاعده ضرورت تبیین موضوع در بخش چکیده ، احساس گردید. شهود را می توان نوعی مواجهه گذشته،حال و آینده با یکدیگر در زمان حال دانست. اتفاقی که در گذشته روی می دهد با برداشت غیر خطی از زمان، در زمان نمی میرد و از صورتی به صورت دیگر در می آید( مثلا شکستن شیشه همسایه با توپ ، صورت خود را بعد از چند دقیقه عوض کرده و در قالب عصبانیت زن همسایه متجلی می شود. بعد از چند ساعت ممکن است با درگیری و اختلاف بین دو خانواده متجلی شود و همین طور پیامد این رویداد چهره عوض کرده و به زمان حال نزدیک می شود و در زمان حال، باعث ایجاد تغییر و تحول می شود. آینده نیز متعلق به آینده نیست (برداشت دنبال آینده دویدن درست نیست). آینده ، نوعی حرکت از زمان حال به طرف آینده بر اساس ظرفیت وجودی هر فرد( اهداف غائی، رفتارها و عملکردها و خواست ها) است. در واقع ،آینده در حال قرار دارد. قرار گیری گذشته در حال، حال در حال و آینده در حال، باعث ایجاد تلاقی خاصی می شود که در ناخودآگاه فرد قرار داشته و تصویرهایی را به روش های خاص( رویای صادقه، تمرکز منجر به تصویر بینی در بیداری ، تجلیات معنوی وابسته به اذکار و .... ) به فرد ارایه می دهد. تصویر بینی شهودی هم ارمغان آور نوعی تجربه شهودی واحد بوده، لذا نباید بعنوان نوعی رویه تکرار پذیر ( همانند رویه علمی قابل اثبات ، رد یا تکرار پذیری) بدان نگریست. در حوزه شناختی، شهود یکی از چهار منبع شناختی بشر قلمداد شده( وحی، شهود، تحلیل عقلانی، علم) و داده های آن در حوزه ها و موضوعات خاص، قابل استناد است. در حوزه دینی نیز شهود یکی از پنج روش توسعه دینی ( روشنگری و عقل گرایی ، عرفانی ، شهودی، سنتی ، اورادی) به شمار می رود ( چکیده اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال است).